Charakterystyka MS-DOS

MS-DOS jest systemem operacyjnym stworzonym przez Microsoft w 1982 roku do działania na systemach X86 i był dominującym systemem operacyjnym na rynku do czasu powstania systemu Windows. Firma Microsoft wyprodukowała kilka różnych wersji systemu operacyjnego, których punktem kulminacyjnym była wersja 6.22 w 1994 roku, ale Windows nadal zawiera zaktualizowaną wersję kodu jako interfejs wiersza poleceń. Wiele cech systemu operacyjnego przetrwało do współczesnych systemów i ma wpływ na projektowanie systemu operacyjnego nawet dzisiaj.

Interfejs wiersza poleceń

MS-DOS używa interfejsu wiersza poleceń, wymuszając użytkownik do wprowadzania poleceń po monicie. Zestaw poleceń dla DOS jest ograniczony. Składa się głównie z poleceń nawigacji i manipulacji plikami. Większość złożonych operacji jest obsługiwana przez same programy. Ponieważ użytkownicy muszą wprowadzać polecenia w sekwencji, mogą tworzyć pliki wsadowe, które są plikami tekstowymi zawierającymi szereg poleceń, które system operacyjny wykona w kolejności. Jednym z powszechnych przykładów jest AUTOEXEC.BAT, plik wsadowy, który system operacyjny uruchamia przy pierwszym uruchomieniu i zawiera polecenia do skonfigurowania środowiska komputerowego.

Pojedyncze zadania

Ponieważ Microsoft zamierzał uruchamiać MS-DOS na wczesnych komputerach bez dużej ilości pamięci RAM, MS-DOS nie ma możliwości, aby programy mogły wykonywać wiele zadań. Gdy użytkownik uruchamia program, ten program zużywa zasoby systemowe, aż do zatrzymania, a następnie inny program może uzyskać dostęp do pamięci. Niektóre typy programów zwanych TSR, dla Terminate and Stay Resident, mogą zaparkować się w pamięci, ale te programy są podatne na nakładanie się pamięci i często ulegają awarii. Pierwsze wersje systemu Windows wprowadziły prawdziwą wielozadaniowość do komputerów.

Nazwy plików

Charakterystyczną cechą MS-DOS jest system nazywania plików „8 + 3”. Nazwy plików są ograniczone do ośmiu znaków, z trzyznakowym przyrostkiem oznaczającym typ pliku. Na przykład TXT i DOC oznaczają pliki tekstowe, a COM i EXE wskazują pliki wykonywalne, a SYS jest zarezerwowany dla plików systemowych. Od tego czasu Windows usunął limit ośmiu znaków, chociaż przyrostki plików nadal wskazują systemowi operacyjnemu, jak obsługiwać każdy typ pliku, a wiele oryginalnych sufiksów z pierwszych dni MS-DOS nadal istnieje.

Litery dysków

Inną ważną cechą MS-DOS jest użycie liter w odniesieniu do napędów. Zazwyczaj A i B oznaczają napędy dyskietek, podczas gdy C i cokolwiek później w alfabecie oznacza dyski twarde lub napędy optyczne. Użytkownicy mają możliwość mapowania dowolnej litery dysku, jaką chcą, chociaż zazwyczaj przypisywaliby je w kolejności alfabetycznej. Obecnie system Windows nadal używa liter dysków i nadal domyślnie rezerwuje A i B, mimo że nowoczesne komputery PC zazwyczaj nie zawierają napędów dyskietek.

URL:https://pl.whycomputer.com/oprogramowanie/100313138.html