Czym są Upsampling i Downsampling w Photoshopie

Upsampling i downsampling to dwa specyficzne przypadki procesu obrazowania zwanego „resampling”. Kiedy robisz obraz większy lub mniejszy w rozdzielczości lub wymiarach, Adobe Photoshop musi ponownie próbkować obraz, aby określić, jak wypełnić nowe piksele utworzone między oryginałami (podczas powiększania) lub który z oryginalnych pikseli powinien zostać zachowany, a który powinien zostać odrzucony (przy zmniejszaniu rozmiaru).

Tło

Gdy robisz zdjęcie naturalnej sceny za pomocą aparatu cyfrowego, aparat musi przekształcić tę scenę w dyskretną siatkę pikseli. To samo dotyczy obrazów uzyskanych na komputerze z innych źródeł fizycznych, takich jak zeskanowana fotografia lub dokument. Proces ten nazywany jest „próbkowaniem”.

Gdy obraz znajduje się na nośniku cyfrowym, nie masz już dostępu do żadnych innych informacji o scenie, z której pochodzi poza pikselami na obrazie. Oznacza to, że podczas zmiany rozmiaru obrazu Photoshop nie może wypełnić luk w danych informacjami z rzeczywistej sceny; zamiast tego musi „zmienić próbkę” obrazu, aby utworzyć przybliżenie oryginalnej sceny.

Upsampling

Upsampling to rodzaj ponownego próbkowania, który wykonuje Photoshop po powiększeniu obraz. Gdy obraz zostanie powiększony, oryginalne piksele zostaną następnie oddalone od siebie, a aplikacja musi „uzupełnić” nowe piksele między nimi, stosując odpowiednie przybliżenie oryginalnej sceny.

Próbkowanie

Downsampling jest przeciwieństwem upsamplingu, używanego, gdy obraz jest mniejszy. Chociaż zmniejszanie obrazu nie wymaga wypełniania nowej przestrzeni, jak w przypadku upsamplingu, Photoshop może nadal stosować przybliżenie w celu zachowania jak największej ilości informacji o obrazie.

Na przykład rozważmy wykonany obraz na przemian czarnych i białych pikseli. Jeśli zmniejszysz ten obraz do połowy jego rozmiaru, próbkując bezpośrednio wartości każdego innego piksela, otrzymasz całkowicie biały lub czarny obraz. Potrzebna jest lepsza metoda aproksymacji, aby zapewnić, że takie szczegóły nie zostaną utracone.

Interpolacja

Przybliżenia oryginalnej sceny używane przez upsampling i downsampling są generowane przez proces zwana „interpolacją”. Po powiększeniu obrazu program Photoshop interpoluje nowe piksele obrazu, obliczając średnie z otaczających pikseli, o których wie w oryginalnym obrazie. Wykonuje podobne obliczenia, gdy zmniejsza się obraz, aby określić sposób mieszania oryginalnych pikseli w celu wygenerowania nowego obrazu.

Metody

Photoshop obsługuje trzy główne metody interpolacji. Interpolacja najbliższego sąsiada wypełnia każdy nowy piksel na powiększonym obrazie tym samym kolorem, co najbliższy oryginalny piksel, ale powoduje to, że obrazy wydają się „blokowe” i niskiej jakości.

Interpolacja dwuliniowa i bicubiczna to metody co skutkuje lepszą jakością zdjęć. Interpolacja dwuliniowa oblicza średnie z najbliższych czterech otaczających pikseli; bicubic używa 16 otaczających pikseli. W wielu przypadkach obrazy generowane przez te dwie metody będą wyglądać podobnie, ale dodatkowe informacje używane przez interpolację bicubiczną pomagają zachować drobne szczegóły, zarówno podczas powiększania, jak i zmniejszania obrazów.

URL:https://pl.whycomputer.com/oprogramowanie/100318364.html