Ceny i typy transferu WiFi

Połączenia Wi-Fi wyglądają tak samo, ale występują w wielu odmianach. Każda sieć Wi-Fi jest zbudowana na jednym z szeregu standardów przedstawionych przez Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników. IEEE klasyfikuje te standardy w sekcji 802.11, więc każdy standard zawiera tę liczbę, po której następuje jedna lub więcej liter identyfikujących ten konkretny standard. Standardy Wi-Fi zaczęły się od 802.11a, z najnowszym standardem zdefiniowanym jako 802.11ac.

Starsze standardy
Pierwszym standardem Wi-Fi był standard 802.11a. Ten standard wykorzystuje nielicencjonowane widmo 5 GHz, aby uzyskać szybkość transmisji danych do 54 Mb /s. Ten standard, choć tak szybki jak bardziej nowoczesne standardy, ucierpiał z powodu słabego zasięgu. Dokładnie śledzono IEEE 802.11b. Standard ten zapewnia większy zasięg i stabilność dzięki wykorzystaniu widma bezprzewodowego 2,4 GHz, ale ma niewielką teoretyczną maksymalną szybkość transferu 11 Mbps.

802.11g
Standard „g” jest jednym z pierwszych, szeroko - przyjęte standardy bezprzewodowe. Wykorzystując widmo 2,4 GHz, 802.11g osiąga zasięg 802.11b, osiągając maksymalną prędkość 802.11a 54 Mbps. Dodatkowo, urządzenia 802.11b mogą łączyć się z punktem dostępowym 802.11g działającym w trybie zgodności. Tryb zgodności zmusza jednak urządzenia 802.11g do pracy z niższą maksymalną szybkością.

802.11n
Standard N miał burzliwą historię. Wraz ze wzrostem popularności łączności bezprzewodowej po 802.11g, producenci chętnie wprowadzili standard, który umożliwiłby bezprzewodowe tak szybko, jak połączenia przewodowe - ponad 100 Mb /s. Dlatego, nawet gdy IEEE wstrzymało się z ratyfikacją standardów, wiele firm zaczęło naciskać na „projekty” standardów 802.11n, które stały się popularnie znane jako „Draft N.” Te projekty standardów wykorzystywały te same technologie, ale miały problemy z maksymalną szybkością i kompatybilnością. Po ratyfikacji 802.11n zaoferował typ Wi-Fi, który działał zarówno w paśmie 5 GHz, jak i 2,4 GHz, i osiągnął standardową maksymalną prędkość 144 Mbps. Maksymalna prędkość wzrasta, gdy punkt dostępu i adapter korzystają z technologii Multiple In, Multiple Out. MIMO umożliwia jednoczesne użycie do trzech oddzielnych częstotliwości, przesuwając teoretyczne maksimum do prawie 450 Mbps. Ten standard jest wstecznie zgodny ze standardami „g”, „b” i „a”, co oznacza, że ​​wszystkie takie urządzenia mogą łączyć się z routerem 802.11n.

802.11ac
Tak jak 802.11n zaczął oferować przewodowe Prędkość sieci w sieci bezprzewodowej, Gigabit Ethernet stał się normą przewodową. W rezultacie IEEE powrócił do pracy nad opracowaniem standardu, który oferowałby gigabitowe prędkości w sieci bezprzewodowej. Ustawiona na oficjalną publikację na początku 2014 r., Producenci zaczęli wydawać punkty dostępowe 802.11ac już w 2013 r. Nowy standard wykorzystuje widmo 5 GHz z technologią MIMO, aby osiągnąć prędkości tak wysokie, jak 1,3 Gb /s. Wszystkie punkty dostępowe 802.11ac muszą zawierać antenę 2,4 GHz, aby zachować kompatybilność wsteczną z 802.11n.

URL:https://pl.whycomputer.com/siec/100311860.html